Eastbound

«Αυτά έρχονται από τη Μόσχα και δεν ξέρουν πού πάνε. Υπάρχουν πολλοί από αυτούς, πάνω από εκατό, νεαροί τύποι, λευκοί, ακόμη και χλωμοί, κατεστραμμένοι και κουρελιασμένοι, με τα χέρια τους με φλέβες, τα μάτια τους να πατάνε, τους κορμούς τους κλειστούς. με ένα χακί μαρσέλ, ξαπλωμένοι στις κουκέτες, αφήνοντας την παραιτημένη βαρεμάρα τους να κρέμεται στο κενό, πάνω από σαράντα ώρες είναι εκεί, αγγίξιμο, κολλημένοι στον λανθάνοντα χρόνο του τρένου, οι στρατεύσιμοι». Για λίγες μέρες, ο νεαρός άνδρας που ονομάζεται Alyosha και η Hélène, μια Γαλλίδα στο σταθμό Krasnoyarsk, θα μοιράζονται κρυφά το ίδιο διαμέρισμα, θα υπομείνουν τις παρεξηγήσεις αυτής της αναγκαστικής ασυδοσίας και θα ματαιώσουν το κυνήγι του λιποτάκτη που μαίνεται από την αρχή μέχρι το τέλος του Υπερσιβηρικού Σιδηροδρόμου. Εδώ είναι καταδικασμένοι να φύγουν προς τα ανατολικά, ο καθένας σύμφωνα με τη δική του και ανείπωτη λογική.